Kałamarz (od łac. calamarius, naczynie do przechowywania piór pisarskich; calamus – oznacza trzcinę) – naczynie na pióra pisarskie lub atrament, stosowane powszechnie przed wynalezieniem pióra wiecznego.
Pojawiły się w użyciu kiedy tylko ludzie nauczyli się pisać. Początkowo były to małe pojemniki z przykrywkami, szklane, mosiężne, porcelanowe o różnych kształtach. Zanim wynaleziono szczelne nakrętki, te kałamarze, które trzeba było przenosić, zamykano przy pomocy śruby. Był przedmiotem niezbędnym w domu, w urzędzie i szkole. Przed rozpowszechnieniem się długopisów pisano obsadką ze stalówką zanurzaną w atramencie. W szkołach ważną sprawą było zabezpieczenie kałamarzy przed rozlewaniem atramentu. Ten trudny problem rozwiązano w prosty sposób. W blacie każdego stolika był wykonany otwór (o średnicy 45 mm) i do tego otworu wkładano kałamarz. Na fotografii obok typowy kałamarz szkolny jaki był używany do końca lat 60.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz